piątek, 19 stycznia 2018

"Kordian"- Juliusz Słowacki

"Boże! Zdejm z mego serca jaskółczy niepokój,
Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj..."

No i znowu dramat romantyczny, ale na szczęście to już koniec. Powoli zamykam temat romantyzmu, ale zanim to nastąpi mam dla was kilka słów na temat "Kordiana" pióra Juliusza Słowackiego.

Kilka słów o autorze:
Juliusz Słowacki (4 września 1809- 3 kwietnia 1849) urodzony w Krzemieńcu na Kresach (dzisiejsza Ukraina) polski poeta i dramaturg okresu romantyzmu. Uważany za jednego z trzech Wieszczów Narodowych obok Mickiewicza i Krasińskiego. Jego utwory poruszały głównie tematy narodowowyzwoleńcze, ale także egzystencjalne. W swoim życiu emigrował między innymi do Drezna, Londynu, Szwajcarii i Paryża. 

Pierwszym co rzuciło mi się w oczy gdy sięgałam po tę lekturę była oczywiście przepiękna okładka, która bardzo się różni od tych powszechnie znanych okładek wydawnictwa Greg, na których znajduje się jakaś ilustracja mniej lub bardziej związana z treścią książki. W tym wypadku okładka jest w kolorze bordowym wpadającym w brąz oraz zawiera złote, odbijające światło elementy. Takie same zdobienia znajdują się także na grzbiecie książki. Wewnętrzna strona okładki oraz strona obok również są brązowe oraz znajduje się na ich taki sam symbol jak pod tytułem. Pod względem estetyczno-wizualnym jestem naprawdę pod wrażeniem.

"Ziemia - to plama na nieskończoności błękicie,
A Bóg ją zetrze palcem, lub wleje w nią życie jak w posąg gliniany Adama."

Pełny tytuł tego utworu brzmi "Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny." co świadczy o tym że w założeniu Słowackiego miała być to pierwsza część trylogii o dziejach tytułowego Kordiana, która jednak nigdy nie została dokończona. 
Dramat podzielony jest na Przygotowanie, Prolog oraz trzy Akty. Akcja Przygotowania toczy się w noc sylwestrową z 31 grudnia 1799 na 1 stycznia 1800 (co Szatan mylnie bierze za przełom wieków) w chacie czarnoksiężnika Twardowskiego. Spotykają się tam demony i czarownice, aby przygotować ludzi, który będą później kierowali powstaniem listopadowym. Jest to moja ulubiona część tego utworu, którą czytało mi się najprzyjemniej, ale jednocześnie w mojej głowie pojawiła się myśl, że Juliusz Słowacki musi teraz smażyć się w ósmym kręgu piekła, bo Szatan nie lubi jak się robi z niego idiotę.
Następnie pojawia się Prolog, w którym przedstawione są różne koncepcje poety: poeta, który swoimi utworami chce dostarczyć narodowi pociechy (Mickiewicz); poeta krytykujący walkę z wrogami przez uśpiony naród (przeciwnicy Mickiewicza) oraz poeta, który swoją poezją chce pobudzić w narodzie chęć do walki oraz pielęgnować pamięć o bohaterach (Słowacki). W Prologu widoczna jest krytyka wobec osoby Adama Mickiewicza.  
Akt I dramatu opowiada o piętnastoletnim Kordianie, który jest przygnębiony i pochłonięty refleksjami nad życiem przez samobójczą śmierć swojego przyjaciela oraz nieszczęśliwą miłość do starszej kobiety. W Akcie II odbywa on podróże przez Londyn, Włochy i Watykan podczas której dowiaduje się, że światem żądzą pieniądze po czym powraca do Polski. W Akcie III odbywa się wspomniany w tytule utworu spisek koronacyjny, gdzie Kordian nie mogąc pogodzić się z dyktaturą cara postanawia przeprowadzić na niego zamach. 

"Zamknięty jestem w kole czarów tajemniczem, Nie wyjdę z niego... Mogłem być czymś... będę niczem."

Utwór ten napisany jest dosyć trudnym językiem, który utrudniał mi odbiór mimo tego, że sama fabuła dramatu mnie wciągnęła. 
Główny bohater jest typowym romantykiem: w wielu momentach ponoszą go emocje, jest impulsywny, nie myśli racjonalnie. Wpływ na taką budowę postaci ma także nadane mu imię, ponieważ Kordian pochodzi od łacińskiego słowa "cor" czyli serce, co ma w przypadku niego oznaczać człowieka kierującego się sercem. Postać ta drażniła mnie, ale nie tak bardzo jak Konrad z "Dziadów" Mickiewicza. 
Zakończenie utworu jest otwarte i nie dowiadujemy się do końca co dzieje się z bohaterem, co z jednej strony jest cechą tego gatunku, a z drugiej świadczy o tym, o czym mówiłam już wcześniej, czyli że "Kordian" miał być rozpoczęciem trylogii.

"Każdy człowiek, który się poświęca za wolność – jest człowiekiem, nowym Boga tworem."

Podsumowując: biorąc pod uwagę wszystkie "za" i "przeciw" uważam, że "Kordian" nie jest taki zły, ale daleko jest mu do groma moich ulubionych klasyków literackich. Wydaje mi się, że warto jest się z nim zapoznać, ale jeśli tego nie zrobicie to nie stracicie zbyt wiele.

Ocena:
6/10

PS. Mam do was na koniec jeszcze jedno pytanie: jesteście "Team Mickiewicz", czy "Team Słowacki"? Ja jestem zdecydowanie "Team Norwid" ;)

2 komentarze:

  1. Team Mickiewicz :D Słowacki jakoś mi nie podchodził... Chociaż Kordian w sumie nie był zły. Szybko się go czytało :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Team Mickiewicz za wyjątkiem "Pana Tadeusza", który wybitnie mi nie podpasował!

    OdpowiedzUsuń